WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW
• Dziecko, które rozpoczyna przygodę z przedszkolem powinno korzystać z toalety!
• Pozwól dziecku na samodzielność - ubieranie, mycie, jedzenie.
• Nie przeciągaj pożegnania w szatni, nawet jeżeli dziecko płacze i z oporem wchodzi do sali, pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź (bo niepotrzebnie przedłużasz mu stres, związany z rozstaniem).
• Nie wkładaj dziecku słodyczy do buzi, ani innych ,, łakoci”, (bo może podczas rozstania zakrztusić się ).
• Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu, (jeśli zrobisz to raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić).
• Nie wyręczaj dziecka, podczas czynności samoobsługowych w łazience i w jedzeniu przy stole, (będzie czuło się bardziej samodzielne ).
• Ubieraj w ubranka, które łatwo się wkładają i zdejmują, (Twoja pociecha nie będzie we wszystkim uzależniona od innych ).
• Podczas pierwszych dni, rodzice powinni uzbroić się w cierpliwość ( dziecko w różny sposób będzie demonstrowało swoje niezadowolenie ).
• Jeżeli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata (rozstania z tatą są mniej bolesne).
• Ulubiona zabawka (maskotka) przyniesiona z domu (pomoże dziecku w adaptacji, stworzy poczucie bezpieczeństwa).
• Uświadom dziecku zalety przedszkola.
➢ Nowi koledzy;
➢ Ciekawe zabawy;
➢ Nauka wierszyków, piosenek;
• Rozmawiaj z dzieckiem o wydarzeniach przedszkolnych. Zainteresowanie ze strony rodziców pobudza zainteresowanie dziecka oraz wzmaga w nim poczucie, że przedszkole jest czymś znaczącym, czymś ważnym. Jednak nie należy być zbyt natarczywym, należy pozwolić dziecku mówić o tym, co jest dla niego istotne, czym w danej chwili chce się podzielić (to powoduje niepotrzebny stres).
• Już od pierwszych dni rodzice powinni zauważyć najmniejsze sukcesy dziecka (ewentualne porażki bagatelizować).
• Nie należy straszyć dziecka przedszkolem!
• W początkowym okresie dobrze odbierać dziecko wcześniej, ponieważ 3 – latek ma inne poczucie czasu i okres przebywania poza domem wydaje mu się bardzo długi.
• Uczęszczanie do przedszkola powinno być traktowane jako naturalna czynność. Rodzice powinni być konsekwentni, gdyż przerwanie tego rytmu przedłużania okresu adaptacji.
• W procesie adaptacji bardzo istotna jest współpraca rodziców z nauczycielami. Wszelkie opinie nauczycielek wynikają z troski o dobro dziecko, gdyż przedszkole jest partnerem rodziców we właściwym kształtowaniu osobowości dziecka.
Pamiętaj: żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze uśmiechem!
W PIERWSZYCH DNIACH MOJEJ PRZEDSZKOLNEJ PRZYGODY POMÓŻ MI:
,, Prośba dziecka do mamy i taty”
1. Nie wchodź ze mną do sali
( pomyślę, że tak będzie zawsze).
2. Nie przedłużaj rozstania
( będę myślał, że masz dużo czasu ).
3. Nie obiecuj, że zaraz wrócisz
( bo stracę do Ciebie zaufanie ).
4. Zaufaj moim Paniom
( ja wtedy również im zaufam ).
5. Uśmiechnij się, daj buziaka,
(wspólnie sobie poradzimy).
ROLA PRZEDSZKOLA W WYCHOWANIU MAŁEGO DZIECKA
„Wszystkiego co naprawdę trzeba wiedzieć, nauczyłem się w przedszkolu – o tym jak żyć, co robić, jak postępować, współżyć z innymi, patrzeć, odczuwać, myśleć, marzyć i wyobrażać sobie lepszy świat”
Robert Fulghum
Przytoczone powyżej słowa stanowią sens edukacji przedszkolnej, bo właśnie te umiejętności zdobywa dziecko w przedszkolu. Kończy się wiek XX zwany wiekiem dziecka, w którym poza szeregiem osiągnięć w dziedzinie nauk pedagogicznych upowszechniła się świadomość znaczenia przedszkola i jego istotnego wpływu na rozwój i przyszłe losy człowieka.
Psycholodzy są zgodni, że od trzeciego roku życia dziecka zaczyna się okres zwany przedszkolnym. Dla większości dorosłych oznacza to, że trzylatek rozpoczyna edukację przedszkolną i że jest to korzystne dla jego rozwoju. Proces adaptacji dziecka czasami przebiega jednak inaczej, niż oczekują tego rodzice: zakłóca rytm życia rodzinnego, wywołuje strach u rodziców, rodzi szereg pytań (czy rzeczywiście jest to właściwa decyzja, czy nie za wcześnie?). Prowadzi to do zabrania dziecka z przedszkola i wytworzenia negatywnego obrazu placówki.
Gdy dziecko rozwija się według normalnego rytmu, w mniejszym stopniu przeżywa dramat rozstania z najbliższymi. Dlatego warto dostrzec w nas, nauczycielach, sprzymierzeńców w wychowaniu i rozwoju dziecka. Dzięki naszemu zaangażowaniu i współpracy z rodzicami dziecko na pewno zaaklimatyzuje się w nowych, nieznanych warunkach. Kiedy już będzie czuło się bezpiecznie, gdy dostrzeże, że jego potrzeby mogą być przez panie przedszkolanki zaspokojone, zacznie w pełni korzystać z tego, co przedszkole mu oferuje – a jest to bogata oferta.
Głównymi celami nowego programu wychowania i wyznacznikami pracy przedszkola są:
Każda placówka przedszkolna ma na względzie te cele i w oparciu o nie pełni funkcje: opiekuńczą, wychowawczą, dydaktyczną i diagnostyczno-terapeutyczną.
Przedszkole wprowadza 3-latka w świat dotąd dla niego obcy. Przede wszystkim uczy go tego, że istnieją inne dzieci i ich potrzeby – zaczyna odbywać się proces socjalizacji malucha. Ponadto dziecko nabywa wiele innych umiejętności i wiadomości o otaczającym go świecie bliższych i dalszych znajomych. Nabywa umiejętności funkcjonowania w grupie rówieśniczej, kształtuje swoją osobowość, próbuje rozumieć i akceptować uczucia innych. Profesjonalnie przygotowana kadra pedagogiczna czuwa nad rozwojem dziecka, jego indywidualizacją, uznaje jego podmiotowość, na którą składają się czynniki takie jak: akceptacja indywidualnych odczuć, pomaganie w realizacji pomysłów dziecka, unikanie sankcji prowadzących do lęku, stawianie zadań na miarę możliwości dziecka, wyrobienie poczucia odpowiedzialności, kształcenie poczucia więzi społecznej i współodpowiedzialności.
Powyższe elementy przedszkolnej kultury pedagogicznej i jej oddziaływanie powinny być przenoszone na wychowanie w rodzinie poprzez współpracę wychowawców z rodzicami. Rodzice zawsze mogą zasięgnąć obiektywnej rady, opinii dotyczącej rozwoju ich dziecka. Nauczycielka przedszkolna zna dobrze swoich podopiecznych, to ona stwarza odpowiedni klimat wychowawczy i dydaktyczny. Czasami jako pierwsza odkrywa szczególne zdolności dziecka i dąży do ich rozwijania i doskonalenia. Dostrzega również deficyty w rozwoju dziecka, a wtedy wspólnie z rodzicami stara się pomóc dziecku w jak najlepszy sposób.
Praca w grupie odbywa się w oparciu o zatwierdzony przez MEN program nauczania. Dzieci nabywają wiedzę z kilku dziedzin, w szczególności treści związane z wychowaniem umysłowym, moralno-społecznym i estetycznym, na które składają się: działalność plastyczno-konstrukcyjna i wychowanie muzyczne, a także treści kształtujące pojęcia matematyczne i przyrodnicze. Nie bez znaczenia jest wychowanie zdrowotne i aktywność ruchowa prowadząca do harmonijnego rozwoju. Opiekunka na kilka godzin nie jest w stanie zaspokoić tych wszystkich potrzeb rozwojowych, gdyż nie posiada tak bogatej bazy dydaktycznej, jaką dysponuje placówka przedszkola, lub fachowego wykształcenia umożliwiającego rozwój wszystkich predyspozycji dziecka. W domu przede wszystkim nie jesteśmy w stanie stworzyć grupy rówieśniczej, w której nasze dziecko będzie się realizowało, nawiązywało przyjaźnie, uczyło rozwiązywać konflikty i nabywało umiejętności współżycia w grupie. Wszystko to odbywa się pod czułym, bystrym, życzliwym i wyrozumiałym okiem wychowawczyni, która swoją subtelną działalnością wspomaga rozwój dziecka.
Przedszkole XXI wieku w pewnym stopniu zmieni swoje role. Będzie stanowiło laboratorium przyszłego człowieka. Dziecko jest bowiem nie tylko „symbolem przyszłości, ale jej reżyserem w nadchodzącej erze”.
W przedszkolu dziecko w ramach zajęć dodatkowych zetknie się z językiem obcym. Tu nauczy się dobrych manier, rozwinie swoją osobowość i talenty. Wszystko to będzie możliwe dzięki współpracy obu środowisk: przedszkolnego i rodzinnego, a także dzięki traktowaniu przedszkola nie jako „przechowalni” na czas pracy, ale jako miejsca bliskiego dziecku i otwartego na jego potrzeby. Przedszkole wyposaży dziecko w potrzebne umiejętności umożliwiające rozpoczęcie nauki w zreformowanej szkole.
Dlatego warto zapisać dziecko do przedszkola, spokojnie przetrwać okres adaptacji, nawiązać życzliwy, bezpośredni kontakt z wychowawczynią i obserwować postępy w rozwoju dziecka.