W roku szkolnym 2023/2024  zajęcia logopedyczne odbywać się będą  trzy razy w tygodniu:

w poniedziałki , wtorki, środy w godz: 9.00- 14.30 .

Przez cały rok szkolny  istnieje możliwość indywidualnych spotkań rodziców z logopedą.

Termin do ustalenia za pośrednictwem nauczycieli grup.

 

Dzieci otrzymują zadania i propozycje zabaw logopedycznych do utrwalania w domu.

Konsekwencja, systematyczność powtarzanych ćwiczeń to klucz do sukcesu!

Proszę o kontynuację zajęć, wystarczy kilka chwil w ciągu dnia.

Przez cały rok szkolny  istnieje możliwość indywidualnych spotkań rodziców z logopedą.

Termin do ustalenia za pośrednictwem nauczycieli grup.

 

Zapraszam.    Donata Klatka- logopeda

 

 Coraz więcej dzieci rozpoczyna swoją przedszkolną przygodę z pewnymi utrudnieniami. Mniej mówią, nie zawsze rozumieją to co pani mówi do wszystkich , nie pamiętają piosenek czy wierszyków, męczą się słuchaniem szybciej niż rówieśnicy.

 Mogą to być objawy innego przetwarzania dźwięków przez mózg dziecka.

Centralne Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego, to zaburzenia pracy zmysłu słuchu, które wynikają z nieprawidłowości na poziomie centralnego układu nerwowego przy jednocześnie prawidłowej budowie ucha i poprawnej pracy jego części obwodowej.

Dziecko z tymi zaburzeniami może mieć trudności min. z rozumieniem poleceń dłuższych czy kierowanych do całej grupy a nie bezpośrednio do niego.

 

Co możemy zrobić zanim padnie ostateczna diagnoza?

Na pewno bawić się i ćwiczyć słuch, chociażby:

• zwracać się do dziecka za pomocą prostych zdań, mówić nieco spokojniej, w wolniejszym tempie. Za każdym razem upewniać się, czy dziecko właściwie zrozumiało polecenie 
• Jaki to dźwięk?-Bawić się  przedmiotami codziennego użytku wydającymi dźwięki np. klucze, monety, sztućce, gazeta, czajnik, pudełko z kaszą, butelka z wodą, itp. Mama, tata prezentuje dźwięki przedmiotów i po prezentacji można rozpocząć zabawę w rozpoznawanie dźwięków. Dziecko nie może widzieć podczas odgadywania tych przedmiotów.
• lokalizacja dźwięku - rodzic ukrywa przedmiot wydający dźwięk, a dziecko go szuka; 
• Różnicowanie dźwięków

Czy to był dźwięk głośny – czy dźwięk cichy?
Czy było dużo dźwięków – czy mało dźwięków?
Czy słyszysz dźwięk długi – czy dźwięk krótki?
Czy to był dźwięk wysoki („cienki”) – czy dźwięk niski („gruby”)?
Przed rozpoczęciem zabawy  oczywiście prezentujemy w/w dźwięki i wyjaśniamy pojęcia: głośny – cichy, długi – krótki,

 

• Jeżeli dziecko potrafi liczyć ( choćby do 5)- bawcie  się w liczenie dźwięków. Słuchaj - ile razy słyszałeś dźwięk?
• wyklaszcz taki sam rytm jak ja
•  Posłuchaj, które słowa się rymują? ( dzieci starsze)- kotek-auto -płotek itp

 A czy zapamiętasz 3 nazwy i ułożysz obrazki w takiej kolejności ?

 Warto ograniczyć czas spędzony przed telewizorem na rzecz rozmów, czytania bajek, wspólnych zabaw.

W przypadku wątpliwości -porozmawiaj z logopedą!

 

ODDYCHANIE.

 

 

Oddychanie to podstawowa funkcja organizmu. Warto zadbać o to, by była wykonywana jak najbardziej poprawnie.

Niestety, coraz częściej obserwujemy duże nieprawidłowości w tym zakresie.

A konsekwencje niepoprawnego oddychania to np. zaburzenia koncentracji uwagi, przemęczenie dziecka czyli…trudności w szkole.

Jak wygląda poprawne oddychanie?

Przez nos !

Usta są zamknięte ! Język w buzi przyjmuje ułożenie tzw. wertykalno – horyzontalna (Pluta-Wojciechowska 2017).

To znaczy, że powinien być szeroki, uniesiony przylega do górnych dziąseł i podniebienia !

Przyczyny oddychania buzią mogą być od nas niezależne, związane ze stanem zdrowia dziecka.

• Obniżone napięcie mięśni twarzy (często dziecko oddycha buzią już od chwili narodzin).
• Częste infekcje górnych dróg oddechowych, alergie, które powodują niedrożności nosa.
• Polipy w nosie, krzywa przegroda nosowa.
• Skrócone wędzidełko podjęzykowe.
• Przerost migdałków podniebiennych lub tzw. trzeciego migdałka.

Często jednak zdarza się, że my rodzice mamy też wpływ na niepoprawny wzorzec oddechu naszych pociech.

• Zbyt długie ( powyżej 18 miesiąca życia) karmienie z butelki, używanie smoczka czy innych ,,uspokajaczy”
• Nie leczymy infekcji.
• Nie ćwiczymy mięśni mimo zaleceń logopedy.

WEDŁUG BADAŃ AŻ 80% DZIECI ODDYCHAJĄCYCH PRZEZ USTA ROBI TO…NAWYKOWO!

Czyli nie ma żadnych organicznych trudności.

Oddychanie przez usta powoduje min :

-zaburzenia snu (a poprawne oddychanie podczas snu pozwala na optymalne

wykorzystywanie potencjału rozwojowego mózgu).

- zaburzenia uwagi( a więc i trudności szkolne) - gorsze dotlenienie !

- problemy z mową

- trudności z przeżuwaniem, połykaniem, wady zgryzu

- wady postawy ciała, obniżoną aktywność dziecka

- zmianę wyglądu twarzy dziecka ( twarz wydłuża się)

-przypuszcza się, że oddychanie ustami ma związek z nadpobudliwością psychoruchową

OBJAWY,KTÓRE POWINNY NAS ZANIEPOKOIĆ:

- oddychanie przez usta ,rozchylone usta w spoczynku

-nadmierne ślinienie

- chrapanie, niespokojny sen, koszmary, moczenie łóżka

- przewlekle zatkany nos, zapalenia zatok ,nawracające infekcje

- cienie pod oczami, bladość

- obgryzanie paznokci

- trudności z koncentracją dziecka w szkole

Co możemy zrobić?

Zawsze w pierwszej kolejności zbadać przyczynę oddychania ustami.

Jeżeli lekarz wykluczy organiczne przyczyny a więc nasze dziecko może oddychać nosem - pokazujmy i tłumaczmy dziecku jak ma oddychać, często w ciągu dnia przypominajmy o zamykaniu ust, ćwiczmy mięsień okrężny ust.

Oto kilka propozycji wzmacniających mięsień wokół ust.;

• Zasysanie słomką chrupek, drobnych obrazków, piórek czy drobnych elementów – dziecko przykłada słomkę prostopadle do obrazka, zasysa powietrze( wciąga je)tak,by obrazek ,,przykleił” się do słomki i przenosi karteczkę w inne miejsce.
• Naprzemienne rozciąganie warg i ściąganie warg (– u – i – u) oraz robienie tego samego ćwiczenia na złączonych wargach, bez głosu.
• Wymawianie słów z P-B-M dbając o łączenie warg podczas ich artykulacji.
• Wkładanie ust przygotowanych kółeczek, np.: z kolorowych kartonów. Zadaniem dziecka jest przykładać kółeczko do ust i starać się tak je ułożyć, aby wargi znalazły się w otworze.
• Ćwiczenia z siłowaniem– dziecko trzyma samymi wargami np. wafelek czy kartkę. Rodzic stara się wyciągnąć przedmiot z ust dziecka, ono z całej siły napinać wargi, by na to nie pozwolić.

UCZYMY TEŻ UNOSZENIA JĘZYKA DO GÓRNYCH DZIĄSEŁ I PODNIEBIENIA!

• Upewniamy się czy wędzidełko podjęzykowe nie jest skrócone.(jeżeli to konieczne- udajemy się do lekarza w celu podcięcia).
• Na podniebieniu przyklejamy np. kawałek wafelka, zadaniem dziecka jest tak długo trzymać tam środek język dopóki wafelek się nie rozpuści.
• Pokazujemy wielokrotnie w lustrze gdzie znajduje się język gdy nie mówi, nie je… czyli podczas spoczynku( u góry, przy podniebieniu twardym i górnych dziąsłach)
• Dbamy o poprawną wymowę głosi ,,L”- nie zadawalamy się ,,jako takim” dobrym brzmieniem tej głoski w słowach!

ODDYCHANIE.

-nabierajmy powietrze nosem ( język w buzi, u góry na podniebieniu)

- wydłużajmy fazę wydechu kierując powietrze do dolnych żeber, dmuchając powoli bez napełniania policzków powietrzem, róbmy pauzę po wydechu                                                                                                      

 - wzmacniajmy mięsnie brzucha

Poćwiczmy:

1.    SPOKOJNY WDECH NOSEM- PAUZA- DŁUGI WYDECH NOSEM –   WDECH….

2.  WDECH NOSEM- PAUZA- WYDECH BUZIĄ                                                                                                                                                                                      

p.s Niekiedy w celu ćwiczenia podniebienia miękkiego zalecany jest też odwrotny kierunek oddychania; wdech ustami a wydech nosem.Ale jest to sytuacja wyjątkowa.    

ODDYCHANIE NOSEM TO LEPSZE DOTLENIENE ORGANIZMU,WIĘKSZA AKTYWNOŚĆ i ….ŁADNIEJSZY WYGLĄD NASZEGO DZIECKA !

Donata Klatka- logopeda

 

Drodzy rodzice.

Zabawy z dziećmi niekiedy mogą się wydawać lekko infantylne. Dotyczą tak prozaicznych rzeczy! Ale to od takich prostych,elementarnych umiejętności zaczyna budować się sukces naszych pociech.

Jedną z takich - może niedocenianych- zabaw jest zabawa w naśladowanie. Zapewne  wielu z nas bawiło się w ,,Ojciec Wirgiliusz". Powtarzanie ruchów innej osoby wymaga koncentracji uwagi, zapamiętania, dobrej koordynacji wzrokowo-ruchowej. 

Godne polecenia są zabawy w powtarzanie kilku następujących po sobie ruchów. Ćwiczymy wtedy sekwencję ruchową.

A jaki to ma związek z mową?

Powtarzanie słów to przecież nic innego jak dokładne odtwarzanie określonych ruchów języka i warg.

Bawmy się więc-  pozwólmy czasem, by to dziecko demonstrowało ruchy a my je starajmy się potórzyć . Oczywiście w zabawie.

Logopeda.

 

 

 

 

ĆWICZENIA   SEKWECJI  CZYLI  ĆWICZENIA   LEWOPÓŁKULOWE.

Sekwencje to inaczej ustalony porządek. Ćwiczenia lewopółkulowe stymulują lewą półkulę mózgu a więc tę, która istotna jest dla mowy i logicznego myślenia.

Spotykamy się z sekwencjami na każdym kroku. Determinują często nasze funkcjonowanie, decydują o życiowych sukcesach. Warto więc je ćwiczyć.

Są różnorodne:

sekwencje ruchowe:

Mycie zębów, chodzenie po schodach, gotowanie, ubieranie się i wiele innych, to sekwencje czynności, które wykonujemy każdego dnia. Ucząc samodzielnego ubierania się musimy zapamiętać kolejność ruchów ( włożyć nogawkę, potem drugą…)

Żeby umyć zęby musimy wziąć szczoteczkę, odkręcić pastę, nałożyć ją na szczoteczkę…itd.

Zaburzenie tej sekwencji powoduje niezgrabność naszych ruchów lub niemożność wykonania czynności.

Doskonałym, pierwszym ćwiczeniem jest naśladowanie ruchów dorosłego, klasyczna zabawa w ,,Rób to co Bawmy się w naśladowanie kilku ruchów np; podnieś ręce-klaśnij a potem uderz w uda i kucnij- zapamietałeś ?

Oczywiście ruchy oraz ich ilość dostosujmy do wieku dziecka.

Naśladujemy nie tylko duże ruchy ciała – także te coraz mniejsze ruchy języka czy warg.Ćwiczmy więc przed lustrem czy patrząc sobie w twarz  cmokanie, wysuwanie języka, baloniki z policzków, język w górę i w dół itd. Powtórzysz 3 ruchy języka? Brawo!

Każda pomyłka to okazja do śmiechu. Każda zapamiętana sekwencja- to korzyść dla mózgu !

Szczególnie polecana dla dzieci z opóźnionym rozwojem mowy !

Wzrokowe:

    Układamy sekwencję z określonych obrazków lub elementów

Np.; niebieskie kółko, niebieskie kółko, uśmiech-niebieskie kółko, niebieskie kółko…

albo :  lew-biedronka- koń-lew-biedronka-koń-lew....        dokończ układanie elementów.

Sekwencje możemy układać z: klamerek, nakrętek, kamyków, kasztanów, kolorowych obrazków, spinaczy, doskonale sprawdzają się liczmany i wiele, wiele innych przedmiotów- także codziennego użytku ( łyżki, kubki, wonogrona,fasola,...)

 

Sekwencje słuchowe

Są niezwykle ważne, istotnie związane z pamięcią słuchową. Dobre zapamiętanie kolejności słów decyduje o poprawnym wykonaniu zadania.

• Na półce zabawki ułóż tak:      lala-miś- auto-klocki
• ,,Dziewczynka zamówiła w sklepie dwa balony; czerwony i niebieski a chłopiec zielony i żółty”- weź balony i połóż przy dzieciach.

Powtórz kolory balonów dokładnie  w takiej samej kolejności !  czerwony, niebieski, zielony, żółty.

( Oczywiście gdy nazywanie kolorów nie sprawia dziecku żadnych trudności.W przeciwnym razie wybieramy inne elemety do zapamiętania. W tym ćwiczeniu celem nie jest nauka kolorów a ćwiczenie pamięci słuchowej słów)..

Posłuchaj i zapamiętaj co jeszcze kupiły dzieci, połóż zabawki dokładnie w takiej kolejności:

Ola kupiła: misia, piłkę, wózek i grę.Powtórz: mis-piłka-wózek-gra

Tomek kupił: auto, samolot, klocki, kręgle.Powtórz...

Powtarzanie rymowanek czy wierszyków to także doskonałe ćwiczenie pamięci słuchowej !!!

Sekwencje czasowe .

Układanie historyjek obrazkowych wymaga zauważenia tego co wydarzyło się najpierw,co było potem. Zmusza do myślenia i logicznego ustalania faktów.

Jest też doskonałą okazją do wzbogacania języka.

Co wydarzyło się najpierw? A co potem?

 

 

Ćwicząc sekwencje lewopółkulowe możemy czynić to poprzez:

• Powtarzanie- odtwarzamy układ według wzoru
• Kontynuowanie- dokańczamy układanie danego porządku             ( sekwencji)
• Uzupełnianie- wypełniamy luki, ale dokładnie według reguły         ( musimy tę regułę odnaleźć !)

Warto do układania sekwencji wybierać elementy z codziennych sytuacji, dzięki temu będą te ćwiczenia nie tylko wartościowe ale i bliskie dziecku i …..zabawne.

Np. popatrz- odgadnij dlaczego tak ułożyłam- 

Jabłko- orzech-orzech- jabłko- orzech-orzech- jabłko……....................dokończ układanie

      Jabko- orzech.-.................-    jabłko-orzech-orzech-...............-orzech-..............zupełnij luki( to jest trudniejsze)

Te zabawy są  łatwe do zorganizowania  a jakże korzystne dla ogólnego rozwoju dziecka !

W gabinecie logopedycznym - nieodzowne!

Niech takie będą też w domu!

Polecam-Logopeda

Dlaczego tak ważne jest opowiadanie i

układanie historyjek obrazkowych?

Układanie i opowiadanie historyjek obrazkowych usprawnia:

• Myślenie logiczne, wskazuje na logiczny ciąg zdarzeń.
• Umiejętność budowania zdań i ich łączenie ( Pewnego dnia….a wtedy…. Nagle….. potem…w końcu…)
• Poszerza słownictwo.
• Pozwala zrozumieć sytuacje społeczne, emocje innych, przeżyć coś co nam się być może nie zdarzy.
• Pozwala rozwijać wyobraźnię.

Popatrz na obrazki, co mogło zdarzyć się najpierw? A co potem? Ułóż obrazki według kolejności. Jeżeli to trudne- posłuchaj opowiadania mamy.

-Potem ułóż obrazki

-powtórz słowa i zdania z głoską ……………

- spróbuj samodzielnie opowiedzieć

A jak myślisz, co było jeszcze później? A może Ty zachowałbyś się inaczej? Opowiedz.

UWAGA: Układając obrazki historyjki na stole czy dywanie układajmy je w linii poziomej, od lewej strony do prawej.

Takie ułożenie kształtuje ruch gałek ocznych potrzebnych później przy czytaniu oraz podkreśla liniowy ciąg zdarzeń                   ( najpierw...potem...).

Tu- z przyczyn technicznych-ułożone są pod sobą.

POWODZENIA-Logopeda   pani Donatka.

RYMOWANKI DLA ANKI !

czyli kilka słów o wierszykach

i ……zaburzeniach przetwarzania słuchowego !

Rymowanki dla Anki,dla Stasia, Zuzi, Karola i……dla wszystkich!

Powtarzanie wierszyków może wydawać się trudnym zadaniem. I faktycznie dla niektórych z nas jest.

Czy warto?

Czy należy uczyć się wierszyków?

Odpowiedź brzmi tak,tak,tak !

Zacząć można od zupełnie krótkich, prostych,zabawnych rymowanek.

        ,,Fi-fi-fi, wielką figę

        Połknął  mały Janek  migiem              

         Ofi-ofi,ofi-ofi,

          Potem połknął kilka toffi.

          A na figi te i toffi wielką

           chęć miał pan Teofil”.

Czy to nie śmieszny wierszyk?

Albo: , Mi- mi mały miś, kubek mleka wylał dziś…”

Dla przedszkolaków  książka ,,Wierszyki ćwiczące języki” M.Galewskiej- Kustry i  E. W.Szwajkowskich jest istnym skarbem!

Młodszym dzieciom pozwala prawie od razu uzyskać  sukces logopedyczny (powtarzanie tylko sylab - fi,ofi,..- jest stosunkowo łatwe)-

a starszym umożliwia  naukę  trudnych  głosek oraz ich połączenia w zbitkach spółgłoskowych także w zabawny sposób.

 

Jak każde wierszyki:

• wzbogacają słownictwo ( czy wiesz co znaczy słowo ,,nieświeży” ? a jakie jest słowo przeciwstawne?)
• ćwiczą słuch fonempowy, uwrażliwiają  na rymy ( poleży- należy),
• są okazją do stawiania innych wyzwań   ( policz ile zjadłby pan Grzegorz razem bochenków we wtorek; 3 duże i 4 małe albo: czy wiesz jaki dzień był przed poniedziałkiem?)
• w zabawny sposób ćwiczą artykulację

Dlaczego jeszcze  warto uczyć się rymowanek i wierszyków?

• Doskonalą  pamięć słuchową słowną- tak istotną w rozwoju mowy!
• Są gimnastyką dla mózgu- co w przyszłości zaowocuje sukcesami w szkole
• Mogą  zainspirować dziecko do zabawy słowami, tworzenia własnych rymowanek ,by lepiej zapamiętać  wymaganą treść (Dzisiaj żółte słonko świeci- więc uśmiecham się do dzieci).       W szkole przyda się ta,, metoda” do zapoamiętania niektórych informacji.

Jak widać wierszyki to nie tylko suche ,,wkuwanie” na pamięć .

Mogą  stać się dobrą ,inspirująca i kształcącą zabawą.

A jeżeli  będą dotyczyły zainteresowań dzieci  lub ich aktualnych przeżyć to  ich nauka stanie się łatwiejsza.

Czasami niechęć do  zapamietywania   przedszkolnych wierszyków to pierwszy sygnał poważniejszych trudności !

A co powinno nas niepokoić?

• dziecko  nie zapamiętuje dwóch, trzech słów-
• nauka prostego dwuwiersza zajmuje ,,wieki”
• dziecko  ma trudności z koncentracją  na słowach,szczególnie gdy polecenie jest długie.Wykona je gdy dorosły zmieni polecenie np. na dwa krótsze
• dziecko nie rozumie pytań, poleceń kierowanych do grupy, wydaje się ,że nie słyszyco do  niego mówimy, odpowie na pytanie gdy zapytamy bezpośrednio jego
• gorzej rozumie słowne instrukcje w sali, w pokoju gdzie jest hałas( ktoś rozmawia, gra telewizor, jest otwarte okno)
• nie słyszy różnicy w słowach podobnych ( półka- bułka, kos- kosz../ nie rozpoznaje czy słowa się rymują
•  wykazuje nadwrażliwość na dźwięki ( boi się hałasu, zasłania uszy)
• mówi dużo ale niegramatycznie, nielogicznie, ,,przeskakuje” z tematu na temat

TE  OBJAWY  MOGĄ BYĆ SYGNAŁEM  ZABURZEŃ  PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO.

 Nie lekceważmy ich, skontaktujmy się ze specjalistami; z logopedą, audiologiem, pedagogiem.

Warto wcześnie rozpocząć terapię, by zapobiec ewentualnym trudnościom w szkole.

A więc ….uczmy się wierszyków!

Fa, fa, fa- fa, fajnie ma antylopa mała ta.

Efo-efo, efo-efo, bo podaje jej telefon

Wielką łapą ef- ef- ef, wielki fan jej, mały lew.

Tosia niesie ciężką teczkę, a w tej teczce ma apteczkę,

Pastę, kubek i szczoteczkę. Pewnie idzie na wycieczkę.

Poza teczka i apteczką, pastą, kubkiem i szczoteczką,

Ma też z wieczkiem pudełeczko,w w wieczku małe lustereczko,

W pudełeczku….ptasie ,mleczko!  ( czy pamiętasz co niesie Tosia?)

A ,,Polskie wyliczanki” proponują takie łamańce językowe:

• ,,Na wysokiej górze rosło drzewo duże. Nazywało się:

Apli-papli blite- blau, a kto tego nie wypowie, ten nie będzie grał”

• ,,Siedzi kotek koło krzaka i się gapi na ślimaka .Raz , dwa, trzy- wychodź Ty!. Jak nie wyjdziesz, będzie draka, kotek wtedy zje ślimaka.”
• Sęk, pęk, balon pękł,a z balona wyszła wrona

Bardzo mądra i uczona.Jak jej dasz na imię?

( głoskuj dowolne imię np.:  Ka-si-a /M-a-r-c-e-l-i-n-a / O-l-a)

Te inne wierszyki, połączone z paluszkowymi zabawami, masażykami czy pokazem ruchowym ( sami też możemy wymyślać ruchy ciała by lepiej zapamiętać wiersz)- gorąco polecam !

          Donata Klatka- logopeda

Gdy zręczne palce mamy-

dobrze słówka wymawiamy !

Sprawność  narządów mowy ( języka,warg, policzków), wiąże się w sposób istotny ze sprawnością palców. Stąd często logopedzi  obok ćwiczeń języka zalecają  ćwiczenia doskonalące sprawnośc manualną. Warto z dzieckiem lepić pierogi, bawić się plasteliną,wydzierać papierki, formować z nich małe kuleczki, by potem wykorzystać je do tworzenia niezwykłych obrazków, bawić się klockami Lego czy ostatnio tak lubianymi przez dzieci  klockami-,,wafelkami". Pomysłów jest mnóstwo!

Oto zabawa wymagająca sprawnych rączek.

Czy potrafisz zrobić porządek za pomocą……..szczypcy?

Spróbuj, to świetna zabawa. 

Nie zapomnij :

• Poprawnie nazwać przedmioty.
• Zapamiętać nazwy 3-4 zabawek a dopiero potem je zbierać
• Ułożyć z dorosłym ciekawą historyjkę. Co przytrafiło się żyrafie? Czy odnalazła swój długi szalik? A co zapisała sowa w swojej mądrej książce?
• Czy miś odnalazł brakujące baryłki z miodem?-    Miał ich 8 a teraz na półce stoi tylko 5.     Ile zaginęło ?

     Nie zapomnij o ćwiczeniach języka !   Pokaż jak miś wysuwa język i nabiera miód, jak chowa ostrożnie język     ( zrób język szeroki jak łyżeczka) – połknij ,,miód” ( ślinę)-z czubkiem języka przyklejonym do górnych dziąseł-    to ważne! Potem językiem obliż zęby a następnie wargi.

 

                                                                            

 

       Miłej zabawy-Logopeda

Dlaczego warto bawić się w zabawy paluszkowe ?

• poprawiają sprawność manualną dziecka, która potrzebna jest przy wykonywaniu czynności wymagających precyzyjnych ruchów rąk, np. przy ubieraniu się, pisaniu, rysowaniu, manipulowaniu różnymi przedmiotami. Ich zaletą jest to, że można się w nie bawić z dziećmi, które są zbyt małe, aby stosować ćwiczenia i zabawy manipulacyjne tj. wycinanie, lepienie, układanie z klocków, rysowanie
• wpływają na umiejętność komunikowania. Dziecko podczas zabaw paluszkami pobudza u siebie obszar ruchowy w korze mózgowej oraz uczy się podstawy dialogu, jaką jest naprzemienność ( także podczas naśladowania ruchów )
• budują pozytywny emocjonalny kontakt pomiędzy dzieckiem, a osobą z którą się bawi
• pomagają się zrelaksować i skoncentrować na konkretnej czynności, co małym dzieciom często przychodzi z trudem
• ułatwiają orientację w schemacie własnego ciała. Dziecko uczy się, jak się nazywają i gdzie znajdują poszczególne części jego ciała
• wpływają korzystnie na rozwój mowy dziecka, wzbogacając jego słownictwo. Dziecko powtarzając za prowadzącym zabawę, uczy się poszczególnych słów, z czasem zapamiętując je.

Zabawy można urozmaicać poprzez namalowanie na opuszkach palców oczu i ust ( imitują wówczas kukiełki). 

Małe rączki

Małe rączki sobie klaszczą,
Czasem także się pogłaszczą
I w kolanka zastukają
No i dzieciom pomachają

Rączki robią klap klap klap

Rączki robią klap klap klap
Nóżki robią tup, tup, tup
Tutaj swoją głowę mam
A na brzuszku bam bam bam

Rodzinka

(dotykamy kolejno paluszków dziecka, zaczynając od kciuka)

Ten duży- to dziadziuś
A obok – babunia
Ten w środku -to tatuś.
A przy nim- mamunia.
A to jest- dziecinka mała
A to- moja rączka cała!

Myszka

Idzie myszka do braciszka
Tu wskoczyła, tu się skryła.
(ruch podobny do ruchów raczką; na słowa „tu wskoczyła, tu się skryła” dziecko chowa rękę pod pachę, a następnie za kołnierz towarzysza zabaw).

Grzybki

W lesie grzybki sobie sobie rosły     (Zaciśnięta w piąstkę jedna dłoń)

Nagle- wszystkie się podniosły   (  Po kolei podnosimy palce zaciśniętej dłoń)

Spotkały zająca         ( zpalców środkowego i wskazującego drugiej ręki układamy uszy zająca)

Wszystkie się schowały-  (znowu szybko zamykamy dłoń w pięść)

Tylko nie ten mały         - ( podnosimy mały palec )

Zając ugryzł go          - ( palce drugiej ręki łapią mały palec)

Grzybki mówią : ,,sio!”   - ( pozostałe palce podnoszą się i przepędzają ,,zająca")

DLACZEGO   LOGOPEDZI  TAK  BARDZO   LUBIĄ   GŁOSKĘ   L ?

Głoska -L-  powinna być przez dzieci uczęszczające do przedszkola poprawnie wymawiana .

Czasem - w przypadku niskiej sprawności języka czy np. skróconego wędzidełka podjęzykowego- bywa wymawiana dozębowo   ( język  nie unosi się a dotyka zębów od środka)  lub międzyzębowo, gdy język wsuwa się między zęby, a zwarcie występuje pomiędzy grzbietem języka a górnymi zębami.

Może też być pomijana ( dziecko mów ,,,as” zamiast ,,las”) -zastępowana przez ,,j” lub podlegać innym deformacjom.

Wywołanie i doprowadzenie do poprawnej wymowy tej głoski (tj. do kontaktu czubka języka z wałkiem dziąsłowym i ruchu języka w płaszczyźnie pionowej) jest niezwykle ważne z uwagi na to, że ten układ artykulacyjny stanowi zazwyczaj  punkt wyjścia do wymowy poprawnej innych  głosek:[ sz, ż, cz, dż] oraz  [r].

Tak więc zaniedbanie kształtowania tej głoski u 3- latka zazwyczaj skutkuje trudnościami artykulacyjnymi w wieku późniejszym.

Jeżeli dziecko nie wymawia poprawnie tej głoski, nie czekajmy- zabierajmy się do jej wywołania!

Przygotowaniu do wywołania  [L]  służą wszystkie ćwiczenia unoszące język  np.:

- oblizywanie górnych zębów, dziąseł, warg,

-kierowanie języka  do nosa i na brodę

-zabawa w słonia tzn. utrzymywanie końcem języka paluszka, patyczka, kredki tak, by nie spadły

- nauka połykania typu dorosłego tzn. takie umieszczenie przodu języka, by  przyczepić przód języka do górnych dziąseł i podniebienia

-wzmacnianie ogólne języka ( masaż, ćwiczenia języka, napinanie i rozluźnianie języka, popychanie językiem wafelka, zlizywanie jogurtu lub podobnych substancji,  kląskanie jak konik itp.)

Gdy język jest już odpowiednio przygotowany zacznijmy od wymawiania –L- w izolacji: L-L-L-

potem powtarzajmy   sylaby:  LA-LO-LE-LU-ALA-OLO-ELE-ULU-AL.-OL-EL…

i w końcu  słowa z głoską  [L], potem zwroty 2 wyrazowe, zdania i proste  wierszyki.

 

Ważne jest wielokrotne wykonywanie  ćwiczeń, najlepiej w formie zabawy, na wesoło-  lepiej wówczas zapamiętujemy materiał i chętniej do niego wracamy!

                     Poświęćmy nieco czasu tej głosce, naprawdę warto!           Logopeda